De scholen zijn weer begonnen. Ook in Bhutan, het land van de donderdraak. In Lunana ligt de meest afgelegen school van de wereld. Je komt er na een lange busreis en een 8 dagen durende wandeling bergop. Geen wonder dat Uygen niet veel zin heeft om daar het laatste halfjaar van zijn vijfjarig contract met het Ministerie van Onderwijs te vervullen. Vooral niet omdat hij eigenlijk samen met zijn vriendin zijn geluk als zanger wil beproeven in Australië.
Maar boven in de Himalya wordt hij gegrepen door het enthousiasme van de leerlingen en de cultuur van de dorpelingen. Hij leert vuur maken met behulp van gedroogde Yakmest en voelt zich langzaam maar zeker op zijn plek. De traditionele zangcultuur speelt daarbij een grote rol. Het zingen van een lied heeft een doel, bijvoorbeeld om een vrouw te veroveren of om een offerande aan de bergen te brengen.
Je voelt snel aan hoe het verhaal zal verlopen. Uygen wordt zeer geliefd bij de kinderen en de dorpsbewoners en staat uiteindelijk in dubio of hij zal blijven of teruggaan. Toch blijft de film boeiend, niet alleen door de prachtige beelden van de Himalya en het mooie spel van de (deels lokale) acteurs, maar ook door de boodschap: zonder elektriciteit en smartphones kan het leven mooi en waardevol zijn.
Duidelijk is dat de moderne wereld ook hier zal komen: “met onderwijs raak je de toekomst aan.” Vooruitgang is niet te stoppen. Onderwijs moet de kinderen hierop voorbereiden. Blijft de vraag of dat wel goed uitpakt. “Ze vertellen me dat wij het gelukkigste land ter wereld zijn”, aldus dorpshoofd Asha. “Waarom zoeken onze jongeren hun geluk dan telkens in het buitenland?”
Een ontroerende film die op het eind steeds spannender wordt. Blijft hij of gaat hij?
_____________________________________________________________________________________________
Filmhuis PX : woensdag 18 September 2024. Deur open: 19:30 – aanvang film: 20:00
