De fineliner illustraties van kunstenaar Sophie Basseleur toveren alledaagse tafereeltjes om in surrealistische zoekplaatjes vol kleine verrassinkjes. Sinds vorig jaar woont Sophie in het Volendamse Doolhof en zij is, naar eigen zeggen, een beetje verdwaald.
Tijdens de lockdown van afgelopen winter ben je begonnen je werken op het Instagram-account @sophiegotlostinthemaze te plaatsen. Vind je Instagram een geschikt medium om je werken tentoon te stellen, en waar denk je dat ze nog meer tot hun recht zouden komen?
Ik vond het altijd een spannend idee om mijn tekeningen te laten zien aan andere mensen, nog steeds eigenlijk wel. Op Instagram voelt de drempel niet zo hoog, dat komt ook doordat ik tekeningen kan combineren met kleurrijke foto’s van mijn huisje. De reacties van mensen die ik ken zijn ontzettend leuk en positief. In het echt kunnen laten zien van je werk is natuurlijk het gaafst. Gelukkig is daar binnenkort weer de mogelijkheid voor tijdens de Kunstroute op 23 en 24 oktober. Daar heb ik ontzettend veel zin in.
Je werken bestaan voornamelijk uit klein-formaat fineliner illustraties in zwart-wit. Hoe ben je tot deze stijl gekomen?
Ik kan me eigenlijk niet anders herinneren dan dat ik altijd zat te krabbelen in mijn schoolschrift. Mijn huiswerk zag er nooit saai uit. Fineliners waren een logische upgrade van mijn balpen.
Dat het meeste werk zwart-wit is heeft een reden. Dat geeft me het kleurplaten-gevoel dat ik leuk vind. Ooit heb ik een kleurplaatwedstrijd gewonnen, juist omdat ik de kleurplaat niet had ingekleurd maar een tekening had gemaakt op de achterkant. Niet helemaal zoals het hoort, maar wel echt iets voor mij.
Ik nodig mensen graag uit om met hun eigen fantasie mijn tekeningen in te kleuren.
(interview gaat verder onder de afbeelding)
Eén van je oudere werken beeldt drie planeetjes uit met een fiets erop en een heteluchtballon daarboven. Bij het middelste planeetje zijn het mandje van de ballon en de fiets van plaats gewisseld en in de laatste in de reeks is de heteluchtballon verdwenen en zweeft het fietsje eenzaam boven het planeetje. Die illustratie laat mij een leegte voelen tot diep in mijn ziel. Laat jij je bij het maken van je werken leiden door je gevoel of werk je volgens een bepaalde structuur?
Leuk dat dat werk je opvalt. Dat is overigens het eerste werk dat ik ooit verkocht. Het was een cadeau voor een vriendin. Toen haar moeder het kwam ophalen stond ze erop om er voor te betalen. Ze zei: “anders word je nooit rijk!” Dat zal ik nooit vergeten.
Ik werk niet volgens een bepaalde structuur, ik teken als ik daar zin in heb. Gevoelens spelen onbewust wel een rol in de tekeningen die ik maak.
Een vriendin van mij zei dat mijn tekeningen twee kanten hebben, net zoals mijn visitekaartje. Het is of heel dromerig en sprookjesachtig of toch stiekem een beetje grimmig.
In veel van je werken komen kleine laddertjes, fietsjes en waslijnen voor. Door deze toe te voegen aan de alledaagse tafereeltjes en voorwerpen in je werken, veranderen deze in surrealistische zoekplaatjes vol verrassinkjes. Hebben deze motieven een bepaalde symboliek of functie binnen je illustraties?
Als ik een vaas, of een paddenstoel teken dan voelt het nog niet helemaal “van mij”. Tot dat ik er een fiets of ladder bijzet. Dan voelt het pas als een van mijn werken. De waslijn is er overigens pas vrij recent bij gekomen. Misschien ben ik stiekem toch iets meer Volendamse huisvrouw dan ik dacht.
(interview gaat verder onder de afbeelding)
Je hebt ook een reeks gemaakt met doorkijkjes van het Doolhof in Volendam. Ik vind dat je in deze illustraties veel meer natuurgetrouw werkt en met veel precisie details aanbrengt. Is het maakproces bij deze illustraties voor jou anders dan bij je meer associatieve illustraties?
Ik woon nu een jaar op het Doolhof. Dat is een onverwachtse nieuwe inspiratiebron. De schattige huisjes, scheve daken en ontzettend leuke doorkijkjes zijn nou eenmaal prachtige plaatjes. Deze bestaande huizen verdienen de fijne details. Deze tekeningen zijn daarom inderdaad anders dan wat ik voorheen maakte, maar misschien wel net zo sprookjesachtig.
De laatste tijd werk je ook vaak samen met Catharina Kemper waarbij je dan haar keramiek van illustraties voorziet. In welke richting wil jij jezelf creatief nog meer ontwikkelen?
De samenwerking met Cath en haar keramiek vind ik ontzettend leuk. Het is zo leuk om nu niet alleen een illustratie aan de muur te kunnen hangen, maar er ook een kop thee uit te kunnen drinken. Daarnaast volg ik sinds kort een hele leuke les bij Kunst opStap onder begeleiding van Ella Aberson. Dat is momenteel een ontwikkeling waar ik heel enthousiast over ben en wellicht komt er in de toekomst hierdoor wat meer kleur in mijn tekeningen. Maar dat zijn grote beloftes die ik niet met jou erbij durf te maken.
Tijdens Kunst kijken Volendam in het weekend van 23 en 24 oktober zijn de werken van Sophie Basseleur te bekijken in PX Volendam.
