Januari is begonnen. En dat betekent voor muziek- en popcultuurjunkies zoals ik maar één ding: the Recording Academy Awards. Oftewel, the Grammys. Onder andere acts als Beyoncé, Coldplay en Post Malone werden genomineerd. Eén ding viel op: geen enkele nominatie voor R&B-act the Weeknd, en dat terwijl hij het jaar 2020 domineerde. Zijn hit “Blinding Lights” stond maar liefst vier weken op nummer één in de Billboard Hot 100 en verbrak meerdere records, zo stond hij het meeste aantal weken in de top vijf van alle titels in de 62-jarige geschiedenis van de hitlijst. Je kon geen kop koffie kopen in je lunchpauze of je hoorde een van zijn nummers. Dus waarom geen Grammy-nominatie voor the Weeknd? Zelf kwam de zanger met de verklaring dat de Recording Academy (het team dat gaat over de nominaties) corrupt zou zijn en noemde het doorgestoken kaart in een post op zijn Instagram-pagina, waar hij meer dan 20 miljoen volgers heeft. Hiermee legde Abel Makkonen Tesfaye (zijn echte naam) een link tussen zijn uiterlijk en afkomst en het feit dat hij dit jaar op de bank zou zitten tijdens de langverwachte Grammy-ceremonie.
Talloze wereldartiesten en muzikanten delen de mening van Abel dat de Academy corrupt en racis- tisch zou zijn. Zo wezen zij er bijvoorbeeld ook op dat zwarte artiesten al snel in het hoekje werden gedrukt van R&B en Urban, terwijl zij gewoon rockmuziek maakten, en werden acts die van buiten de Verenigde Staten, Engeland of Canada kwamen gecategoriseerd als World Music. Zo zei Hiphop artiest Tyler, The Creator in zijn speech na het winnen van een Grammy in de categorie Best Rap Album in 2020 het volgende: “it sucks that whenever we – and I mean guys that look like me – do anything that’s genre-bending, they always put it in the rap or urban category. I don’t like that ‘urban’ word, it’s just a politically correct way to say the ‘n’ word to me.”
Verder sprak ook Latin solo-gitarist Carlos Santana zijn waarheid. Zijn opmerkingen dat de Acad- emy racistisch zou zijn, kwamen na het besluit van de organisatie in april om bepaalde categorieën op te heffen. In eerste instantie niet zo’n groot probleem zou je denken, maar wat opviel was dat het voornamelijk die categorieën waren waarin altijd veel zwarte artiesten werden genomineerd. Voorbeelden van geëlimineerde categorieën waren: Best Latin Jazz Album, Best Contemporary Jazz Album en Best Cajun & Zydeco Album. Vul zelf maar in. Het valt niet echt te ontkennen. Scroll maar eens door de lijst categorieën heen; er zijn ontelbare Country en Americana-categorieën. En dat terwijl landelijke en westerse artiesten al tientallen award shows in een jaar hebben om te schijnen, te winnen en hun ego te strelen.”Je kunt zwarte gospelmuziek, Hawai- iaanse muziek, Amerikaans-Indiase muziek of Latin jazzmuziek niet elimineren, want al deze muziek vertegenwoordigt wat de Verenigde Staten zijn: een sociaal experiment.” Aldus Carlos Santana in een interview met Canadese krant The Providence.
De Grammy Award show is misschien wel het grootste muziekevenement in Amerika en heeft dan nu ook eenmaal een monopolie. Want ondanks deze geluiden van de zwarte artiesten zullen veel mensen alsnog kijken naar de show en genieten van de optredens van hun favoriete artiesten. Wel weet ik zeker dat ik in ieder geval wel op een andere manier zal kijken na het aanhoren van arties- ten als Carlos Santana. Laat dit artikel dan ook een reminder zijn dat Award Shows als deze een behind-the-scenes hebben. En dat deze niet altijd zo rooskleurig en romantisch zijn als de show zelf.
