Evan Stephens Hall knielt neer in het bos en bidt tot de natuur en de aarde. Dit doet hij in ‘Flora’, het vijfde lied op dit vijfde Pinegrove-album, 11:11. Centraal op het album staan de grote problemen van deze tijd, zoals klimaatverandering, sociale ongelijkheid, uitblijvende politieke daadkracht, en de onzekere vooruitzichten voor wat betreft het leven in een post-coronatijdperk. Het is nog geen vijf voor twaalf, maar als er nu geen actie wordt ondernomen heeft ons laatste uur geslagen.

Het is niet makkelijk de wereld te redden en onmogelijk om dat in je eentje te doen. Daarom bezoekt Hall in ‘Orange’ de gedeputeerde uit zijn kiesdistrict om hem te waarschuwen dat de heftiger wordende bosbranden (aan de Amerikaanse westkust in 2020) een gevolg zijn van klimaatverandering. Maar deze stelt zich op als een beroemdheid en wuift Hall met zijn oprechte zorgen weg. Toch moet de invloed van het individu niet onderschat worden. In het tweede deel van ‘Habitat’ verwijstde zanger naar de Black Lives Matter-demonstraties in Bristol, Engeland, waar het standbeeld van een slavenhandelaar werd neergehaald, bespoten met graffiti en in het water gegooid. Een groot mankement van de teksten van Pinegrove vind ik dat ze vaak uit halve zinnen zonder duidelijke context bestaan. Woordgebruik als “A monument / been through benthic tides and vandalized / Before my eyes / Before I die” maakt het voor mij niet gelijk duidelijk dat de band uit New Jersey hier refereert aan het standbeeld in Bristol. In een interview met Melodic Magazine noemt Hall de beslissing om het standbeeld uit het water te halen, de graffiti niet te verwijderen en het beeld liggend terug te plaatsen, “heel inspirerend”.

Deze gebeurtenis lijkt Evan Stephens Hall geïnspireerd te hebben tijdens het schrijven van dit album. Hoe geven we de wereld opnieuw vorm na de coronapandemie een periode van wereldwijde burgerrechtendemonstraties? De centrale boodschap van 11:11 is om je bewust te worden van de invloed die je als individu kan uitoefenen. Op cynische wijze wordt in de laatste regels van ‘Habitat’ een vergelijking gemaakt tussen het herinneren van 9/11 en het naleven van de (destijds geldende) coronamaatregelen: “’Never Forget’ the T-shirt says / with no mask on”. Het maatschappelijk verschijnsel dat Pinegrove aankaart is dat mensen maar al te vaak terugkijken op een ramp maar niet voldoende verantwoordelijkheid nemen een nieuwe ramp af te wenden. In de eerste zinnen van ‘Respirate’ erkent de band dat het frustrerend is te zien hoe we terugvallen in oude patronen (“In acknowledgement / We’re falling back into a dead-end routine”) maar dat we gezamenlijk moeten proberen de juiste uitweg te vinden. Dat is de keuze die eenieder persoonlijk moet maken. Pinegrove neemt optimistisch het voortouw en Hall belooft dat hij zich hiervoor zal inzetten en ons niet zal teleurstellen. In ‘Swimming’ herhaalt hij deze belofte met de nodige levenskracht: “I wanna be a part of it / I’m not ready to die yet.” Als we niet met zijn allen bewustere keuzes maken op persoonlijk en politiek vlak, zal te elfder ure (zoals bezongen in het laatste couplet van ‘11th Hour’) blijft de politiek  slapen en zal het doemscenario onafwendbaar zijn.

In mijn artikel over Amperland, NY – de muziekfilm die Pinegrove vorig jaar uitbracht – schreef ik over de rol van visuele symboliek voor de band. De overlappende rechthoeken van de hoes van Cardinal (2016) stralen harmonie uit waarbij de aandacht van de kijker naar het gedeelde vlak wordt getrokken. De albumhoes van 11:11 laat halve rechthoeken in een licht- en donkergroene tint zien, die links en rechts van het midden net mis van elkaar grijpen. Visueel roept dit spanning op. Als ik één van beide helften in mijn gedachte omhoog of omlaag verplaats, ontstaat een rustiger beeld. Het is dan echter wel het beeld van een doodlopende spiraal. Met 11:11 roept Pinegrove op om die spiraal te doorbreken om het doodlopende einde te vermijden, ondanks alle spanningen die daarbij komen kijken.

Bronnen
Willingham, Jones. “Evan Stephens Hall of Pinegrove is wishing for a better world with 11:11”, Melodic Magazine, 28 januari 2022. https://tonedeaf.thebrag.com/greatest-record-label-never-was-lord-huron-whispering-pines/. 20 februari 2022.

2 Shares:
You May Also Like
Lees verhaal

Lord Huron – ‘Long Lost’

May you live until you die: een indrukwekkende mythevorming rond hun eigen Whispering Pines studio vormde de basis voor het vierde album van Lord Huron.
Lees verhaal

Orla Gartland – ‘Woman on the Internet’

Terwijl jongeren constant op de gevaren van het internet worden gewezen, voelde Orla Gartland zich er al vroeg comfortabel. Met ‘Woman on the Internet’ legt de Ierse zangeres en songwriter een arm om de schouder van luisteraars die hetzelfde doormaken als zij.