Waarschijnlijk kennen jullie mij beter als presentator van jazz & bluesmuziek bij de lokale omroep Edam-Volendam. Maar mijn smaak is (veel) breder, wat natuurlijk ook komt door mijn klassieke muziekopleiding, waardoor ik als elfjarig jochie al optrad met een regionaal, amateur, symfonieorkest (Apollo uit Edam).

En tijdens mijn klassieke opleiding, werd ik ook gegrepen door de toenmalige (hard)rockbands als Steppenwolf, Humble Pie, Uriah Heep en Deep Purple uit de jaren 1960 – 1980. Ook de psychedelische rock van de Moody Blues en vooral Pink Floyd kon ik zeer waarderen. Tijdens mijn vaartijd als marconist bij de Nederlandse koopvaardij, tussen 1969 en 1974, kocht ik “all-over the world” heel veel vinyl (lp’s dus) met dit soort muziek.

Heel veel in Amerika uiteraard, maar ook en misschien nog wel meer op Formosa (of ook wel Nationalistisch China). Daar kon je toentertijd naar hartenlust hele goedkope, kopieën kopen van dure westerse producties. Voor 1 gulden kocht je daar een lp die in Europa en Amerika minimaal 20 gulden kostte (€ 0,45 vs. € 9,07!). Tijdens een aantal reizen naar deze contreien, kocht ik dus stapels lp’s. De kwaliteit liet nog wel eens te wensen over en ook de hoezen waren vaak onleesbaar, maar het ging mij om de muziek. 

Bij terugkomst van één van deze reizen, arriveerde ik, samen met een collega uit de machinekamer, bij de douane op Schiphol. Uiteraard wisten we dat we deze lp’s aan moesten geven en invoerrechten voor moesten betalen. Maar het was al een aantal keren goed gegaan, dus ik heb de 18 lp’s, die in mijn koffers verspreid zaten niet aangegeven en mocht (pffff!) doorlopen. Maar mijn collega, die er 52(!) in zijn koffers had, moest deze openmaken en aangeven. Dat wilde hij duidelijk niet, waarna de douane deze 52 vinylschijven ter plekke, op zijn knie, in twee of drie stukken brak. Oh, oh, wat een pech. Uit de 18 platen die ik ongeschonden mee naar huis kon nemen, wil ik er eentje uitlichten.

Dat is het album “Steppenwolf – Live”. Dit is een dubbel-lp met live-opnames van een concert in het Santa Monica Civic Auditorium, Santa Monica, Californië, op 22 januari 1970. Prachtige opnames met alle tophits van toen van deze groep. Zoals “Sookie, Sookie”, “Hey Lawdy Mama”, “Magic Carpet Ride”, “The Pusher” en “Born To Be Wild”. Ik zet deze plaat (onderdeel van dit speciale verhaal) nog regelmatig op en draai er ook nummers van in mijn programma “Early Harry” bij de L.O.V.E. op zaterdagmorgen tussen 5 en 6 (om de luisteraars wakker te schudden.).

Een plaat met een bijzondere geschiedenis dus.

Steppenwolf:
John Kay (12-4-1944) – vocals, gitaar
Larry Byrom (27-12-1948) – gitaar
Nick St. Nicholas (28-9-1943) – basgitaar, backing vocals.
Goldy McJohn (2-5-1945 / 1-8-2017) – Hammond orgel, piano, backing vocals.
Jerry Edmonton (24-11-1946 / 28-11- 1993) – drums

2LP:
ABC/Dunhill Records, DSD 50075 (Canada, 1970)
Limin Record, LM-4004 (Formosa/Taiwan, 1970)

Harry Hulskemper

1 Shares:
You May Also Like
Lees verhaal

Geluid als vriend en vijand

Gastschrijver Wouter Prinsen heeft de diagnose misofonie: hij kan bepaalde geluiden niet uitstaan. Toch zoekt hij regelmatig de grenzen op van de geluids- en muziekgrenzen, van John Cage tot de Japanse noise-artiest Merzbow. In dit artikel voor enClave beschrijft Wouter zijn relatie met nare en bijzondere geluiden.
Lees verhaal

De achtergrond van Jacob D. Edward

Jacob D. Edward is een folky songwriter die over intrigerende, complexe onderwerpen schrijft. Na zijn eerste twee singles, kwam afgelopen vrijdag de nieuwe single van Jacob D. Edward uit: ‘Sincerely, Jacob’. Roy de Smet interviewde hem over de thematiek van zijn nummers, zijn inspiraties en aspiraties.