Hoe lang schrijf je al liedjes?
Toen ik drie akkoorden kon op de gitaar (en dat zullen C, G en D geweest zijn) schreef ik een liedje met drie akkoorden. En toen leerde ik Am en Em erbij! Feest! Kon ik een liedje met 5 akkoorden maken! Dus gauw de barree leren! Zelf doen hè, altijd zelf doen. Ik denk dat ik toen 14 of 15 was. Dat is nu bijna 50 jaar geleden, haha.
Wat was het eerste liedje dat je ooit schreef?
Dat met die drie akkoorden. Maar ik heb het later geloof ik nooit in de band gespeeld. Ik weet niet meer hoe het ging of hoe het heette. Het eerste liedje dat ik voor de band schreef, heette ‘Fake’ volgens mij. Over de wortels die mensen zichzelf voorhouden. De valse beloftes. ‘Heaven is just a fat people’s den.’ De hemel waar mensen naar verlangen, is alleen maar een hol voor vetgevreten mensen. Haha, het zal er al vroeg in, het erdoorheen prikken. Toen nog vooral boos, cynisch zelfs. Keihard. Dat is gelukkig weg.
Weet je nog de eerste keer dat je als songwriter optrad? Vertel daar wat over?
Informeel, op verjaardagen, improviseerde ik de tekst ter plekke op degene die dan jarig was. Het eerste ‘echte’ optreden solo was in de kroeg waar ik werkte. Ik was toen onder alle uitgelatenheid ook erg zwaarmoedig, en dat kwam in die liedjes naar boven. Ik had bij Bruce Springsteen gezien dat je dat gewoon van je af kon schreeuwen. Darkness on the Edge of Town. Dat. Vroegen ze later aan mijn vriendin of ik echt zo depressief was. Want ze kenden me alleen als de getapte barman natuurlijk.
Weet je nog de eerste keer dat je optrad bij het PX Songwriters Guild?
Dat was in mei, twee jaar gelden, bij De Breek, na een hele moeilijke periode in mijn leven. Voor het eerst weer op het podium sinds mijn oudere jeugd. Ik weet nog dat er veel mensen waren met heel gevoelige liedjes, en dat ik de enige was die niet tokkelde maar ritmisch speelde en rockte en een grote strot opzette. Dat hakte er nogal in, geloof ik. Ik overschreeuwde me vroeger in het zingen nogal, denk ik achteraf. Toen ook. En van die keer heb ik geleerd dat ik rustiger wilde leren zingen. Ook wat lager.
Wat vond je het bijzonderste moment of optreden bij het PX Songwriters Guild?
Dat was een keertje toen er nauwelijks publiek was en we in een kring zaten met kaarsjes erbij. Ik had drie liedjes uitgekozen met als thema ‘groeiende bewustwording’. Een rocknummer, een vrolijker popliedje en een lange getuigenis-song. Het speelde zich vanzelf. Helemaal in het moment. Kreeg toen ook een geweldig compliment van Mario. Hij zij alleen maar: ‘Jij hebt het.’ Toen in ieder geval wel ja. Ik was helemaal leeg. Pff…
Wat is er leuk aan optreden als songwriter?
Contact maken met het publiek. Daarom vind ik het ook logsich om in het Nederlands te zingen. Je weet nooit hoe de liedjes aankomen, dat is ergens wel jammer. Ik kan me voorstellen dat ik wat meer interactie ga proberen te krijgen in de toekomst. Vragen stellen aan het publiek. We zullen zien.
Wie vind je de beste songwriter? Of: wie is jouw favoriete songwriter?
Oh, ik volg helemaal niks meer joh. Zo denk ik ook niet volgens mij, in favorieten. Er is zo veel. En ik ken maar zo weinig. Ik zou bijna zeggen Handel, haha. Sommige aria’s, om ter plekke dood te gaan, zo mooi. Ik heb veel geleerd van John Fogerty, Neil Young, Bruce Springsteen, Graham Parker, John Hiatt misschien ook. Ik vind dat Sheeran ook mooie melodieën en wendingen in zijn liedjes heeft, wat je verder ook van hem mag vinden.
Wat is je favoriete album aller tijden?
Dat wat ik dan draai? Mwah, beetje flauw antwoord… De eerste waar ik dan aan denk is toch ‘Darkness on the Edge of Town’ van Springsteen. Zo’n eenheid van power. Maar ook geweest. Niet meer waar ik nu sta. Weet niet eens of ik er nog in één keer helemaal naar zou kunnen luisteren. ‘Stick to Me’ van Graham Parher and the Rumour is ook zo’n plaat: dat dampt en bijt maar door. Maar dat zeg ik denk ik meer uit een soort jeugdsentiment. Ik weet het gewoon niet, eigenlijk. Ik speel alleen maar, ik luister zelden meer popmuziek, eigenlijk alleen wat klassiek soms.
Songwriters hebben meestal 1 gitaar of 1 instrument dat ze het meest dierbaar is. Heb jij dat ook? Vertel er kort over.
Nou, ik heb 45 jaar lang maar twee gitaren gehad: een Fender F95 akoestisch en een Telecaster. Maar vorig jaar ging het hek ineens van de dam en kocht ik de ene na de andere om gewoon eens zelf te voelen hoe andere gitaren speelden en klonken. Soort alsnog waarmaken van een jongensdroom. Akoestisch speel ik nu vooral op mijn Yamaha. Vooral voor riedeltjes en wat solowerk een stuk helderder dan de Fender. Al is die resonanter voor het pure ritmewerk.
Ik heb geen echte favoriet elektrisch. Elke keer als ik er eentje inplug die ik al een tijdje niet bespeeld heb, denk ik: ‘Jezus, dat ding klinkt toch wel geweldig! Zou ik vaker op moeten spelen!’ Niemand bij de PXSG weet natuurlijk dat ik op de elektrische gitaar ook uit de voeten kan, ook solo en om versiering of vaste licks en thema’tjes in een song te brengen. Meer arrangeren bijna. Misschien komt er een keertje een kans om dat ook eens te laten horen…
Welke gitaar neem je dan mee?
Misschien mijn Epiphone Uptown Kat. Semi akoestisch. Mooi zwoel en glashelder op de neck pick up, en een ontzettende bite op de bridge. Mini humbuckers. En spelen dat ding! Beetje mijn mid-lifecrisis-gitaar. Knalrood met goud en een band met panterprint. Uptown Kat, weet je wel? Wat moet je anders? Haha. Maar mijn semi akoestische Gretsch met P90’s is ook niet mis… Of de Epiphone Casino Coupe. Of de Sheraton. Een van die 4 waarschijnlijk.
Vertel wat over het nummer dat je opnam voor de Compilatie:
Waar gaat het over? Wat wil je bereiken met het nummer bij de luisteraar?
Het is een ultrakort gedichtje over de drie primaire emoties, en dat je die kunt ondergaan zonder er anderen mee lastig te vallen, zoiets. Je hart zacht houden. Alles voelen wat er te voelen is, maar niet uit angst of woede de wereld ingaan. Ik denk dat dat voor veel mensen een eye opener kan zijn. We vergeten zo vaak dat vriendelijk zijn niks kost en zo veel oplevert.
Wat zijn je plannen voor het aankomende jaar?
Ik weet niet waar het met songwriten heengaat. Schrijf niet veel. Heb wel veel gedichten liggen die op muziek kunnen. In januari ga ik een setje van 40 minuten spelen in Middenbeemster. Verder meedraaien in de PXSG denk ik, en hopen dat dat stimuleert om nieuw werk te maken.
Wat is je grote droom als songwriter? Wat wil je bereiken met je muziek?
Een grote droom heb ik niet. Ik maak graag muziek. Ik schrijf graag. Allerlei teksten. Heb ook wel eens een lezing gegeven. Is ook mooi. Ga binnenkort misschien weer wat afwerken en uitgeven. Natuurlijk wil je mensen bereiken, maar je bent er niet echt bij als dat gebeurt. Het echte groeien gebeurt bij mensen van binnen. Je weet nooit wie je raakt en waar en wat dat voor een ander kan betekenen. In heel het leven niet. Soms maakt een simpele glimach je hele humeur goed voor de rest van de dag. Laat mijn liedjes dan maar zo’n glimlach zijn of zo.
Ik wil ergens wel laten weten dat ik altijd bereikbaar ben om te praten over wat mijn gedichten, mijn stukjes en mijn liedjes bij mensen losmaken, maar anderzijds moet dat gewoon zijn loop maar hebben. Zelf stap ik soms ook op mensen af als ik voel dat daar een connectie is, dat ik daar wat kan leren. Maar dat moet iedereen voor zichzelf doen. Dat is niet aan mij. Gelukkig maar, haha.
Fotografie: Babiche Tervoort
