Bij de eerste paar albums, waarmee ik mijn muziekcollectie begon in 1965/1966 ongeveer, behoort een echte psychedelische rockplaat, terwijl ik helemaal geen behoefte had (en heb) aan geestverruimde middelen. Die middelen heb je bij de muziek van dit album ook geheel niet nodig. Ik heb het over het album “The Soft Machine (Volume 1)” van de gelijknamige groep “The Soft Machine”, geboren in Canterbury, Engeland, tijdens de zomer van 1966.
Daar in Canterbury, bestond een undergroundscene van psychedelische rockmuziek. Vier leeftijdgenoten geboren in deze omgeving, Robert Wyatt (drums, vocals, geb. 28.1.1945), Kevin Ayers (bas, gitaar en vocals, geb. 16.8.1944 en overl. 18.2.2013), Daevid Allen (gitaar, geb. 13.1.1938 en overl. 13.3.2015) en Mike Ratledge (orgel, geb. 6.5.1943) begonnen een geheel eigen soort fusion van psychedelische rock en jazz te spelen.
Buiten de toen bekende “underground”clubs als de UFO Club en Speakeasy Club in Londen werd hun muziek niet zo gewaardeerd, m.n. door de lange stukken en het, zonder pauze overgaan van het ene in het andere nummer, waardoor er optredens plaatsvonden waarbij nummers van 30-40 minuten ontstonden.
Tijdens deze periode traden ze ook op in Nederland, Duitsland en Frankrijk, a.d. Rivièra. Door het laatste optreden kregen ze een uitnodiging op te treden tijdens de “Nuit Psychédélique” van producer Eddie Barclay. Door een 40-minutenlange uitvoering van “We Did It Again” waren ze meteen de lieveling van de Parijse “in”crowd en volgden er vele televisieshows en concerten.
Bij terugkeer in Engeland, mocht gitarist Daevid Allen (geboren in Australië) het land niet meer in, en ging The Soft Machine als een trio verder. Tijdens de 1968 Noord-Amerikatour van de Jimi Hendrix Experience, was de Soft Machine de supportact. Hierbij maakten ze zoveel indruk, dat ze in New York City hun debuutalbum konden opnemen “The Soft Machine (Volume 1)”. Enkele beschrijvingen maken melding van Hugh Hopper (geb. 29.4.1945 overl. 7.6.2009), maar die kwam (volgens mijn gegevens) pas in 1969 bij de band.
Op de lp staan 7 nummers op kant A en 6 nummers op kant B. Zoals eerder omschreven stond de band, in de begintijd, bekend om hun lange nummers, wat zich weerspiegeld in het zonder pauze overgaan van het ene in het andere nummer.
Ik weet niet of The Soft Machine de eerste (Engelse) psychedelische band was, maar het is kenmerkend voor het trio Wyatt, Ayers en Ratledge, dat de muziek je bijna in trance kan brengen, mede door het vele herhalen van bepaalde riffs en/of teksten.
In ieder geval luister ik de plaat altijd in z’n geheel af, wanneer ik hem ook opzet. Het is aan de ene kant, ruige, confronterende muziek en aan de ander kant word je (zeker ik) er heel rustig en melancholiek van.
Nog één anekdote over de (oorspronkelijke) hoes: de afbeelding van de blote dame op de binnenhoes en achterzijde werd voor de Amerikaanse uitgave voorzien van een keurig bikinibroekje!
“The Soft Machine (Volume 1)”:
– Mike Ratledge – orgel
– Kevin Ayers – lead-, basgitaar
– Robert Wyatt – drums
ABC-records CPLP 4500 stereo, opnamedatum: april 1968, uitgebracht: december 1968.
Harry Hulskemper
