Hoe lang schrijf je al liedjes?
Toen ik in januari 2010 voor het eerst bij het PX Songwriters Guild optrad, speelde ik de eerste keer twee covers. Twee maanden erna had ik een eerste eigen liedje geschreven op mandoline.
Wat was het eerste liedje dat je ooit schreef?
Het heette ‘Hold me Tight’ en het was echt heel erg slecht. Ik had de titel gejat van The Beatles waar ik destijds helemaal idolaat van was. Ik kon ook helemaal geen mandoline spelen: de melodie bestond uit hoogstens 6 verschillende noten die ik steeds afzonderlijk van elkaar aansloeg. Geen akkoorden. De zang volgde exact dezelfde melodie. Ik denk niet dat ik het vaker dan die ene keer live gespeeld heb.
Weet je nog de eerste keer dat je optrad bij het PX Songwriters Guild?
In 2009 was ik al elke maand als bezoeker bij het PX Songwriters Guild. In december van dat jaar was het een keer zo rustig dat ik door Frank Bond werd gevraagd om ook iets te spelen. “Nee joh, dat durf ik helemaal niet en ik heb ook niks voorbereid!”, maar stiekem bereidde ik vervolgens toch twee nummers voor om de maand erop te spelen. Toen ik er vervolgens 23 januari kwam aanlopen, stond het hele terras vol met fietsen en dacht ik dat ik op de verkeerde dag was gekomen – dat er een bruiloft aan de gang was ofzo! Hoewel ik geen gitaar mee had en nooit eerder solo had opgetreden, vroegen mensen toch of ik kwam spelen. Er werd me een dubbele shot wodka gegeven als ware het water, en nadat ik die op had werd ik richting het podium geduwd om op te treden.
Weet je nog de eerste keer dat je als songwriter optrad? Vertel daar wat over?
De eerste keer dat ik met eigen liedjes optrad had ik denk ik ook wat alcohol tegen de spanning nodig, want die avond herinner ik me niet meer.
Wat vond je het bijzonderste moment of optreden bij het PX Songwriters Guild?
In november 2015 hebben we als nieuwjaars-challenge namen van collega-songwriters uit een hoge hoed getrokken. In januari moesten we vervolgens een nummer spelen van degene wiens naam we getrokken hadden. Still Minors (Michael en Berry Runderkamp) speelde een versie van mijn lied ‘Mother of Two’ alsof het een Ierse traditional was. Het is heel bijzonder om je eigen liedje zo door iemand anders geïnterpreteerd te horen worden!
In die tijd hadden nog weinigen van ons liedjes opgenomen dus waren we overgeleverd aan het video-archief van wijlen Klaas de Wit (Volendam WebTV) om de teksten en akkoorden uit te zoeken. Toen ik een nummer van Frank Bond moest coveren heb ik sommige zinnen dan ook volledig verkeerd verstaan en uit mijn hoofd geleerd waardoor ik de verkeerde zinnen zong ten overstaan van Frank en zijn halve familie.
Wat is er leuk aan optreden als songwriter?
Als songwriter kun je gemakkelijk je repertoire aanpassen aan hoe je je voelt of aan het publiek waar je voor speelt. De liedjes blijven natuurlijk van tevoren geschreven maar je kunt nog wel accenten veranderen in spel of zang. Op die manier kom je denk ik dicht bij een bepaalde oprechtheid.
Wie vind je de beste songwriter? Of: wie is jouw favoriete songwriter?
Ik wilde niet wéér Bob Dylan zeggen, maar ik ontkom er niet aan. De Nobelprijs voor de Literatuur heeft hij wat mij betreft volledig terecht gewonnen. Deze kreeg hij in 2016 “voor het creëren van nieuwe poëtische uitdrukkingen binnen de Amerikaanse zangtraditie”, maar ik vind dat hij ook heel veel stomme teksten heeft. Daarnaast kunnen liedjes als ‘Blowing in the Wind’ en ‘The Times They Are A-Changing’ mij oprecht gestolen worden. Wat ik veel interessanter vind aan Bob Dylan dan zijn teksten, is hoe hij zijn nummers steeds opnieuw arrangeert, teksten aanpast en hoe hij met zijn timing en phrasing elke keer de accenten in zijn zang anders legt. Zo houdt hij zijn nummers levend.
Het afgelopen jaar heeft hij ook tijdens zijn Amerikaanse tour regelmatig een nummer gecovered van een artiest die verbonden is aan de regio waar hij dan optrad of speelde hij een nummer van artiesten waar hij mee opgroeide: Hank Williams, Jimmy Rogers, The Fleetwoods, of Chuck Berry bijvoorbeeld. Naar mijn idee is dat zijn manier om te onderschrijven dat hij deel uitmaakt van een traditie.
Tegenwoordig spelen moderne muzikanten nog zelden muziek van hun tijdsgenoten. Dat vind ik jammer. We maken toch immers allemaal deel uit van dezelfde beweging? Ik geloof dat als we ons als muzikanten verbonden tonen met elkaars muziek, we er in kunnen slagen een brede weerspiegeling van onze tijd neer te zetten.
Wat is je favoriete album aller tijden?
Ik luister de laatste jaren vooral naar nieuwe releases en kijk niet zoveel meer terug naar albums die ik voorheen misschien mijn ‘favoriete album aller tijden’ genoemd zou hebben, dus ik zou het echt niet weten. Ik heb op dit moment überhaupt geen favoriet album.
Songwriters hebben meestal 1 gitaar of 1 instrument dat ze het meest dierbaar is. Heb jij dat ook? Vertel er kort over.
Lange tijd was mijn Larrivée L-model mijn favoriete gitaar: de bredere hals vond ik ideaal voor fingerstyle en de body die een combinatie is van een dreadnought- en OM-stijl klinkt zowel voor slagpartijen als tokkelwerk ontzettend goed. Maar begin dit jaar ben kwam de Guild F50 van Kees Mol op mijn pad en ben ik overstag gegaan. Net als zoveel andere songwriters van het PX Songwriters Guild speel ik nu op een Guild gitaar. De dunnere hals en lagere actie maken dat de gitaar een stuk lichter speelt, en de enorme klankkast produceert op ieder volume een klank waar ik blij van word!
Vertel wat over het nummer dat je opnam voor de Compilatie:
‘Promise Ring’ markeert een omslagpunt in mijn manier van schrijven: sinds dit nummer schrijf ik directer, in plaats van betekenis te verstoppen in allemaal metaforen. Ik schreef het ten tijde van de Waterlandse Popprijs waar ik in 2021 aan meedeed. Helaas was het niet op tijd af om nog tijdens de competitie te spelen, anders had ik zeker gewonnen.
Waar gaat het over? Wat wil je bereiken met het nummer bij de luisteraar?
In september 2021 werd de verplichte 1,5-meter-coronamaatregel voor het eerst in lange tijd losgelaten, precies op de dag dat ik met de Waterlandse Popprijs in Edam mocht spelen. Het was een mooi nazomerweekend en overal in het land braken spontaan feesten uit. Het was een gekke tijd. In die gekte spelen zich de gebeurtenissen van dit lied zich af.
Wat zijn je plannen voor het aankomende jaar?
Na mijn EP ‘Mother of Two’ uit 2019 heb ik nu genoeg nummers om een album op te nemen, maar ik ben er nog niet uit hoe ik de nummers wil arrangeren. Ik wil een wat groter geluid dan alleen gitaar en zang, dus met een beetje drums en andere instrumenten. Alleen weet ik nog niet wie ik daarvoor kan vragen. Als iemand een keer wil klankborden, heel graag!
Wat is je grote droom als songwriter? Wat wil je bereiken met je muziek?
Mijn droom is dat ik inspiratie blijf houden voor nieuwe songs, ik mezelf blijf ontwikkelen en dat ik af en toe iets uit kan brengen.
Fotografie: Babiche Tervoort
